...birlikte olmak için yanan bir istektir.

Yapacaklarımızı, hayallerimizi, hedeflerimizi, isteyip de yapamadıklarımızı. Büyük bir hırsla söz veriyorum kendi kendime hepsi gerçekleşecek diye. Ama hepsi. Bunca zaman ayrı kaldıktan sonra, ayrı geçen bu kadar uzun zamanın pişmanlıklarının yanında, bir tane bile keşke cümlesi olmayacak diye söz veriyorum kendi kendime ve sana. Yeni yeni hayaller kuruyorum, hedefler koyuyorum, sadece ikimizin içinde olduğu. Sonu yok, her gün yeni bir tanesini ekliyorum, bitmek bilmiyor, liste sonlanmıyor. 

Herşeyin sonunda öyle iyi anlıyorum ki, ben seni zamansız seviyorum

Aşk...bazen rüyalarınızı yaşamaktır

Yastığında hala kokun var, hala ona sarılıp uyuyorum.
Geceleri ara ara uyanıp kokunu derin derin içime çekiyorum sanki yanımdasın gibi.
Alışılır mı buna, yokluğuna.
Gece gündüz her an seni düşünürken, burada olsaydın aslında böyle yapardın diye içimden seni geçirirken.
Rüyalarda sana sarılırken.
Alışamam hiç zannetmiyorum, alışmak da istemiyorum.
Benimle ol hep, aklımda, beynimde, kalbimde, odamda, yastığında.
Ki geldiğinde her şey aynı olsun, bıraktığın gibi bul her şeyi.
Bilmem ne kadar zaman sonra, şuan sayısını duymak istemiyorum, her şey kaldığımız yerden devam edecek.
Yarım bıraktığımız, hayal edip de hedef koyup da başlayamadıklarımızı hayata geçireceğiz.
Ne hayaller kurdum, ne planlar yaptım aklın şaşar.
Yan yanayken çok basit görünenler, aman gideriz bir gün yaparız bir gün nasılsa diye önemsenmeyenler aslında ne önemliymiş.
Seninle geçirdiğim ve geçireceğim her saniye ne kadar da değerliymiş.
Umarım bu ayrılık son olur, bir daha senden uzak kalmam, yapamadıklarımızı içimden keşkelerle yada özlemle geçirmem.
İnşallah ömrümün geri kalanında hep sağ yanımda bulurum seni…






Bu da geçicek, herşey çok daha güzel olacak...

Arkasından El Sallar, Su Dökersin, Döneceği Günü Dualarla Dört Gözle Beklersin...

Bu da geçicek, herşey çok daha güzel olacak...

Düşündükçe gece rahat uyuyamıyorum...

Ben gece sıcak yatağımda yatabilmem için, o askerlerin dağlarda canlarını ortaya koymaları uykularımı kaçırıyor. Onlarda bir annenin babanın evladı, bir çocuğun abisi, bir bebeğin babası, bir kadının eşi nişanlısı... Bunlar artık yaşanmasın, analar babalar, çocuklar, eşler, kardeşler ağlamasın artık... Gencecik bedenler ölmesin...


Daha görecek çok günleri vardı, biriktirecek güzel anıları, umutları vardı. Hepsi çok gençti...


Hepimiz hayaller kuruyoruz, umutlar biriktiriyoruz, planlar yapıyoruz, hedefler koyuyoruz kendimize... Onların hayalleri de ne güzeldi. Kiminin eşi hamileydi çocuğu olacaktı adını bile düşünmüştü belkide, kiminin düğünü olacaktı dönünce nişanlısını sevgilisini bembeyaz gelinlikle hayal ediyordu, kimi  dönünce güzel bir iş bulup artık anacığını rahat ettirmek istiyordu. Vardı hepsinin hayalleri başka başka. Ama haince, kahpece, şerefsizce bir saldırıyla birlikte hayal kurduğu insanların hayalleriyle bütün hayalleri yıkıldı. 


son bir defa göremeden, konuşamadan, kokusunu duyamadan 24 gencimiz şehit oldu...

Merak ediyorsun...

Merak ediyorsun, ne yapıyorum, nasılım, iyi miyim, nerelere gidiyorum, kimlerle görüşüyorum, neler düşünüyorum.
Merak edilecek hiçbir şey yok aslında. Biliyorsun neler yaptığımı, nerelere gittiğimi, kimlerle görüştüğümü.

Her şey aynı bıraktığın gibi. Hiçbir şey değişmedi. Ufacık bir eşyanın bile yeri değişmedi. Değil ki benim hayatımda bir şeyler değişsin.
Benim hayatım sensin, hayatımda her yaptığımın sebebi sensin. Çok ağır bir cümle diye geçiriyor bunu okuyanlardan bazılarınız ama öyle değil işte. Gerçekten yüreğini vererek, inanarak, hayatını paylaşarak sevince böyle hissediyorsun, hayatımın anlamı demek bu oluyor. Böyle seven bilir.

Merak etme beni. Sağlığımı, ne yiyip içtiğimi, nerelere gittiğimi, neler düşündüğümü… Sadece sen her an aklımda sen varsın.
Bildiğin şeyler işte hep. Aynı şeyleri yiyorum hala yemeklerde sen varsın gibi, aynı yerlere gidiyorum işte seninle gittiğimiz, aynı rutin doktor kontrolleri( her şey yolunda), görüştüğümse kimse yok, kimseyle konuşmak gelmiyor içimden. Hiçbir sohbet tatlı değil, tatminkar değil, hep boş…

Hiçbir şeye yoğunlaşamıyor, kafamı hiçbir şeye tam olarak veremiyorum. Hiç bir şey düşünemiyorum senden başka.
Düşünmek seni, her an benim yanımda hissettiriyor. Ve her an yanımdasın, yanımda hissediyorum, alışamadım yokluğuna, alışamam…

Bu da geçicek, herşey çok daha güzel olacak...

Bir garip duygu

Acaba herkese de böyle mi oluyor??
Gideli bir hafta oldu, tüm dünyam alt üst oldu. Acaba bu duruma alışılıyormu? Her gün her an beraberken bir anda uzağında olmasına alışılıyormu? Hiç alışamayacağımı düşünüyorum. Alışmak da istemiyorum.

Gece başını yastığa koyunca hani nerde diyorsun. Gözünü kapatıp, yastığını koklayıp düşünüyorsun, sonra, yanımda benimle ki... :)
Ve sabah ilk telefonun ardından işte alt üst...Farkındasın çok uzakta, sanki günlerdir telefon bekliyormuş gibi heyecanlanıyorsun oysaki dün yanımdaydı, daha konuşalı 24 saat olmadı. Ama nedense o ilk telefonda kalbim yerinden çıkacaktı, beynim buz kesti sanki.Hiç ama hiç abartmıyorum. Resmen heyecanlandım...


Çok garip...Çok farklı...Çok başka...
Artık elim,kulağım,gözüm hep telefonda...
Tıpkı 5 yıl önceki gibi...


Bundan sonra tek iletişim yolumuz telefon, sil baştan olduk. Artık öyle her akşam eve gelince onu bulmak yok, artık yemekleri birlikte yemek yok, artık her gece sarılıp uyumak yok, artık her sabah onu öperek güne başlamak yok, artık birlikte vakit geçirmek yok, bir süreliğine...


Bizim biriktirdiğimiz yıllar var, bizim birbirimizde bıraktıklarımız var, bizim izlerimiz var, bizim daha birlikte yaşayacaklarımız var.
Bu yüzdende bizim ortak bir geleceğimiz var.


Bu da geçicek, herşey çok daha güzel olacak...

Veda

5 yılın sonunda ilk vedalaşmamız geçen gece yaşandı. Tüm ilişkimiz boyunca hiç ayrılmadık hatta hiç birbirimizden uzaklaşmadık desem yeridir. Ayrılık mı bu onunda şuan farkında değilim.